Dat weer in de föffticher Johrn. Stellt jo dat mol ins vör. Dor is‘n groot Mallör bi uns op de Stroot ween. Een Sleeper mit Hänger vull loden mit Kohlkööp keem von de Stroot aff un joocht in een Vörgoorn un kippt vör‘n Huus üm. Goorn un Stroot weern seiht mit Wittenkohl, heele un tweie. De Lodung schull noh de Suerkohlfabrik in Oterndörp.
Wie affsprooken keem‘n all de Kinner ut‘n Dickenhoop anlopen. To disse Tiet wohn‘n hier 35 Göhrn. Uk ‚n poor Groote keemen langs. Jeedeen snapp sick ‚n Kohlkopp oder uk mehr no Huus. Un denn keeken Nohbers mit Handwogen un Schuufkoorn vörbi un langen too. Op eenmol stünn ‚n Schendarms to Stee. De hebbt denn den Strootenve‘kehr regelt. Anwohners hooln sick keputte Köpp för Knieken, Zeegen un Keuh. Vadder spann „Lotte“ vör de Slööp dorto an. Annern Dach geevt dat Huus an Huus Wittenkohl to eeten. De worr kookt. De Rest keem in ‚ne Pann mit Brootkantüffeln to‘n Ovendbroot.
Gegenöver von dit Mallör wohnt too ins Olga ut ‚n Oosten mit ehrn Mann Gustav un lütt Erich. Dat weer watt op Olgas Möhl. So veel Kohl op eenmol. Se kookt den „Kapuster“ in ve‘scheeden Wiis, besünners „Bortsch“. Un inweckt hett se all‘ns uk noch. Blot lütt Erich weer dat nich in ‚ne Mütz. He bekloogt sich bi de Nobers: „Jümmer Kapuster un jümmer Kapuster“ un uk Gustav, ehr Mann, worr dat to bunt: „Dat smeckt wie dusend Pund stoofte Höhnerschiet“, proot he rüm.
Nu harrn wi so‘n stückewatt Kohlköpp poroot. Mudder meent: „Dor mookt wi Suerkohl von“. De Hochdütschen seggt uk Sauerkraut dorto. So müss de Höbel von Fro Heinsöhn her. Mit den Handwogen tooch ik los. Ik leep noh ehr Huus an de Meembrüch. Köst föfftich Penn „Leihgebühr“.
De Höbel müss eener wie een Brootsnieder dreihn. Disse Snieder worr op een eeken Fatt sett un denn güng dat Dreihn los. Een Looch Kohl, denn Sölt, denn Kohl, denn Sölt un suure Appel un so wieter un so lang bet dat Fatt full weer. Denn keem ‚n Deckel dor op, un ünnern Deekenbalken mit een Wogenheever rünnerpresst. So dann un wann düpt Mudder dat Woter aff, over nich‘ all‘ns. Dat müss luftdicht affslooten ween.
To‘n Kooken nehm Mudder Köm (Kümmel) un Machannel (Wacholder) dor bi. Dorto keem Iisbeen un Pooten op‘n Disch, Stampkantüffeln uk. Ik much an leevsten Pooten affpuhlen. Dat weer viellich in Smeerkrom un kliesterisch.
Wi Kinner dröffen keen Muster (Senf) eeten. Dorvon ward man dumm von, hett Oma seggt.
John Schriever