Gern denk ich trüch an de veelen schönen Speel´n mit de wi ans Kinner uns affgeven un´ speelt hebbt. Korten speelen, un´ dat Würfeln gehör dorto. Dor hebbt de Deerns denn ock mitspeelt. Wenn dat Weller goot weer un wi Lust harrn, slennern wi mit unse Holtschoh de glitschige Grobenböschung hendool. Un wenn de Wallgroben un een poor Doog loter de Fischdiek (Schlossgraben) bien Knast (Gefängnis) tofroren weern, wussen uus Öllern uns op´n Ies to finnen. De meisten von uns harrn all Schörken (Schlittschuh) un wull´n uns vör de Deerns bewiesen, wat för Künste wi all op´n Ies lopen kunnen.
Ostern kreeg ick eenen negen Ball schenkt. Mann heff ick mi freut´ und mit mi all mien Kumpels. Kunnen wi doch nun denn ganzen Nomiddag Fautball speeln. Dat güng so lang, bitt mien Modder denn Ball wegsloten hett. Grund dorför weern de blauen Flecken, de ick mit de Tied an de Been und Arms affkregen harr. Ok de annern Modders keemen bi uus an un beschweern sick bi mien Öllern: „Dass das Spielen zu hart für ihre Jungen sei“.
Wi Jungs harrn nu Pause und watt moken wi? Wi keeken de Deerns too, wo de speeln deen. De harrn eern Spoß, wenn see denn bunten Ball an de Huuswand smeeten und em weller opfangen kunnen. Datt hefft wi Jungs uns nich lang ankeken un´n „swupps“ harrn wi denn Ball fungen un aff güng datt no´n Fautballplatz. De Deerns harrn nix anners to doon as no mien Öllern to gohn un uns to „verpetzten“. Datt harr to Folge, datt ick obends weller Arger mit mien Vadder kreeg. Bi de Deerns güng de Sommer mit „Versteeken, Fellerball un Seilspringen“ dorhenn. Wi Jungs wulln am leevsten Fautball speeln, datt heet, wenn de Ball nich groot von de Öllern „konfiziert“ weer.
Wi wüssen jümmer watt wi speelen kunnen. Langewiel geev datt bi uus nich.
Bi Regenweller güngen wi denn ok mool bi mien Öllern op´n Dachböön un stöbern inne olen sooken, de dor affstellt weern.
Wi hebbt uus de oolen Klamotten antroggen un dortoo een oole Mütz op´n Kopp sett. Doröber hefft wi uns mannig mool kaputtlacht. Oder wi toogen de Katt Kleder an unn föörn mit eer inne oole Kinnerkoor rüm.
Ganz ohne Opsicht sünd wi ober nich ween. Mien Vadder keek öfter no´n Rechten un dor hett he mitkregen datt lütt´ Anton een Füürtüüch dorbi harr un dormit rumhanteer. Datt güng jo nun gor nih. Vadder hett emm dat Füürtüüch affnomen un lütt Anton hett een grodet „Donnerwedder“ kreegen. Mien Vadder hett em lieks no Huus schickt. Datt harr groot noch fehlt, datt uus Huus affbrennt weer.
Wi Kinner hebbt uus all goot verdrogen. Stritereien oder datt wi uns prügelt hefft, datt weer selten un´ wenn, wörr datt denn annern Dag vergeeten.
Uwe Hülsen