In´ne Marktstroot van Oterndörp dor twüschen Bortfeld un dat Finanzamt stünn inne föfftiger Johr´n dat lüttje Huus van Schoster Schenk un sien Fro. In mien Kinnertied bin ick dor foken mit mien Vadder no´n Schoster gahn. Wenn fröher de Sohln oder de Hacken von´ne Schoh afflopen weern, denn müss der Schoster ran un jemm weller heelmoken solang dat güng. Dormols weer dat noch anners ans hütigen Dags. Nu´ward nich mehr repariert. Dor ward liekens neege Schoh köfft.
Dormols geeck de Schoster de Stebel an und se dann glieks: „Dat lohnt sick noch“oder „Dat ward ober düür!“ wat soveel heeten schull: „De kannst ok wechsmieten.“
Fast dat ganze ünnere Huus weer de Schosterwarstee mit lütt un grode Maschinen. Ick dröff den Schoster bi sein Arbeit tokieken. Un bloots för mi hett he de Maschinen all tohoop op eenmol anstellt. „Dat is Musik!“ seggt de Schoster un drei de Maschinen weller trüch.
Un dor keem ok all sein Olsch in de Schosterstuuv un schimp un schimp: Wat he sick woll denken dä, de ganzen Maschin´n op mol antolaten Dorbi droh de Schosterfro eern Mann mit´n Bessen. De Fro harr ja recht. De groten Maschinen brochen dat ganze Huus tum Beben, so düll dat de Arven ut´n Pott sprungen. Obers nu weern die Maschinen jo all weller affstellt un wie kunnen normol snacken. Ock de Schosterfro harr sick nu beruhigt un keeck eern Mann bi de Arbeit too. Noe en körte Tied segg se to em:“ Wenn ick dat so recht bedenk. Wat muss du di trakteeren; du schullst veel scharper kalkuleern. De Lüüd laat sick eer Foottüch schicken un du muss jem dato le för een poor Groschen flicken. Ock hier, Buur Wittkopp sine Schoh. Wat bringst du door för Tied op to.“
„Jo, leve Fro“, seggt de Meister, „ick geev di jo recht. Ick waar von de Lüüd slecht betoolt för mien Arbeit. Ober nächst kummt Wittkoppm un holt sein Stebel aff, denn schall he bi di betolen. Du kummst am besten mit emm klor. Ick will de Stebel noch önnich bössen. Mi dücht, een Doler mööt se kössen“.
von Uwe Hülsen