Hüüt is so´n Daag wo alln´s Gode an mi vorbilöppt un dat Slechte hangen blifft. Dat weer to de Tied ans ick mien erstet Fohrrad kregen heff. Mit een poor Nobersjungs güng dat no´n Otterndöper Süderwall. To eerst güng dat op´n Wall hin un her. Mit de Tied wöör uns dat ober langwielig. Een von de Jungs keem op de Idee, dat wi jo ok mol den Wall hendaal föhrn kunn´n. Mit „Juuhuu“ güng dat denn ok de dree oder veer Meter von Wall hendaal. Jüstemang ans wi so richtig freud an dat Op un Daal funnen harrn, dor mark ick, datt datt Achterrad keen Luft mehr harr. So een Schiet, just as ick den meisten Spoß harr, müss ick dat Fohrrad no Huus schuben. Ick wöör domols woll söben oder acht Johr oolt un harr noch ni nich een Reifen flickt. To Huus op´n Hoff heff mien Fohrrad öber Kopp stellt un wull nu dat Achterrad utboon. Dorbi hett mien Vadder holpen un seggt, dat ick genau tokieken schall, denn inboon schull ick dat süllms.
In Stillen heff ick dor op luurt, dat een von mien Frünn um de Eck kummt un mi kelpen deiht. Ick heff den Schruuvenslötel man just ut de Hannen leggt, dor keem mit een groot „Hallo“ Besöök. Mien Schoolfründ Heinz keem un froog ock glieks, op ick em uthelpen kunn. Sien Fründ harr sick bi´t Football speeln den Arm anbroken . De Doktor in´n Oterndörper Krankenhuus harr em den Arm in Gips leggt. Ick schull nu vör em inspringen un hüt Obend Klock söben mit Heinz tosomen in Eibsen Kegelstuuv de Kegel opsetten. Mien Öllern weern dor ganz un gor nich mit inverstohn. Obends, und at in Düstern dör Oterndörp lopen, dat güng för so een lütten Kerl gor nich. „Schoolkinner gehört bi Tieden in Bett!“
Mudder hett mi denn doch los loten un dorbi seggt: “Dat eerste un letzte mool un nie nich anners!“ Ick bin dann den körten Wech van de Küsterstroot dörn Schlossgroben un den langen düstern Norderwall no „Eibsens Kegelstuuv“ lopen. Ans ick den halven Norderwall afflopen harr, mark ick, dat mi wat an´ne Been rümkrabbelt. Ick weer bangen un heff luut losbölkt. Ans dat een beten heller wörr un ick no ünnen wat kenn kunn´ bin ick wies worrn, dat unse Katt von to Huus utknepen un mi nolopen is. Nu heff ick ok eer „Mauen“ hört un de Katt sofort op´n Arm nomen un no de Küsterstroot trüchlopen. Tohuus ankomen, weer mien Mudder ganz verdattert, as ick eer de Katt in de Hannen geven wull. Mudder meen dat de Katt inne Stuuv vörn Ooben liggt, op eern Platz. „Nee Mudder, dor hett een Uhl seeten!“
Gau harr ick den Schreck vergeten, wo mi wat üm de Been striecken dä. So, un nu wörr dat ober Tied no de Kegelstuuv to komen, wo mien Frund Heinz all töben dä.
von Uwe Hülsen