In de föfticher Johrn leep miin eerste Stünn in een Danzschool op‘n Sool in Ebsens Hotel an. Dree Jungs, Walli, Günni un ik, Jan, harrn sick anmeld‘t. Noh‘t Begrööten un Vörstellen von Jungs un Deerns schull dat losgohn. Mudder meent, ik mutt ünner Minschen un Deerns kennenlehr‘n. Ik weer so stiif as ‚n Bohnenstooken.
De Danzlehrer stellt to de Danzpoorn tosomen. Wi dree kreegen jeeder teemlich dralle Miikens, starke Setters. Disse steebigen Buerndeerns wullen de anner‘ Jungs nich hebben. To meen de „Trainer“, wi dree schull‘n de Partner ween. Dor brook dat groote Muuln ut. De anner‘ Danzers griinen över alle veer Backen.

Un denn güng dat Geschuube los: „Langsamer Walzer“. Miin Danzpartnerin foot mi fass an wull mi wiisen, wo dat langs geiht. Over ik leet mi dat nich gefall‘n. So weer dat nich komotsch mit ehr. Un denn pett se mi jümmer op de Fööt. De wunden Halsfööt piiern ganz gräsich un moken dat Oppedden swoor. De Danzlehrer harr ehr op‘n Kiiker un wohrschöö see uk. Hett over nix brocht. Ik harr keen Lüss‘ mehr, over Mudder schünnt mi jümmer noch noh.

Un denn stünn de Middelball an. De Jungs brochen je‘er Deerns Rüükerbüsch mit. Ik geev miin „Schätzchen“ ‚n witte enkelte Nelk‘ in veel Inwickelpapiir in ‚ne Hand. All‘ns land in een Affallammel op „Tante Meier“. Bii dat nächste Öben pett se mi weller op‘n Foot, so richtich düll. To kreech ik den Krell‘n un pett mit ‚n Schohhacken op ehr‘n Halsfoot trüch. Denn heff ik den Hacken dreiht. Se juucht op vör Wehdooch, un denn hoolt se ut un slooch mi in‘t Gesicht un hau mi een „Kitteye“ (blauet Oog). Ik kipp üm un leech lang op‘n Footbörm, grootet Opreegen, Gejuuch un Gebölk. Ut de Köök hooln Deerns Dööker un Iiswürfel to‘n Köhlen. De Partnersche leep wech un „ward an diesen Abend nicht mehr gesehen“. ‚N Dokter hett mi an annern Dach ve‘sorcht. För den Danzlehrer weer all‘ns teemlich piinlich. De „Süße“ leet sick nich weller blicken. Ehr Vadder keem langs un hett sick entschüllicht. För allemann hett he een utgeven.

Bii‘n nächsten Obend meld‘t sick een Frollein to‘n Danzenlehr‘n. So keem ik to‘n pliitsche Partnerin. Wi beide hebbt uns goot ve‘stohn. An leefsten leech uns Polka. Dat hett Spooß mokt. „Danz op‘e Deel“ hör dorto.

Nu stünn dat Affdanzen an. De Sool weer rappel full. An dissen Obend geev dat unverwohrns eenen besünneren Optritt. De Jungs bunnen sick een Klapp vör‘t rechte Ooh. Een Deern broch disse Sülbstneihten ut blauet Tüüch mit. So harrn all de Jungs ‚n blaue Klüüs ut „Solidarität“ mit mi.

John Schriever